Puksain ang Barbarong Kasanayan

 

 

Gumimbal sa buong Pilipinas ang karumal-dumal na pagkamatay ni John Matthew Salilig ng Adamson University noong Pebrero 18, taong kasalukuyan dahil sa nakahihindik na hazing bilang welcoming rite sa Tau Gamma Phi fraternity. Bunsod nito, muling umusbong ang takot at pangamba sa mga estudyante, pati na rin ang usap-usapan ng ating mga kababayan patungkol sa kaso. Ngunit hanggang kailan nga ba magiging handog na tupa ang mga mag-aaral sa ganitong anyo ng barbarismo ngayong patuloy na pinahihintulutan ng pamahalaan ang iba’t ibang fraternity sa mga kolehiyo at unibersidad ng bansa?

Maituturing na bahagi ng kulturang Pinoy ang hazing na lihim na yumayakap sa karahasan. Sa dinami-rami na ng naging biktima ng ganitong uri ng baluktot na kaugalian, ang hindi ko maintindihan ay tila ba mahina parin ang pwersa laban dito. Dahil sa ganitong isyu, maraming dahilan ang dapat isaalang-alang upang sa lalong madaling panahon, tuluyan na itong matuldukan ng mga kinauukulan.

Naging isang malaking katatawanan at dekorasyon lamang ang Republic Act No. 8049 o ang Anti-Hazing Law. Kung tutuusin, marami sanang naisalbang buhay ang batas na ito pero paulit ulit na nagiging siklo ang mga kaso ng pagkamatay ng mga mag-aaral dahil mapurol parin ang pangil ng batas na siyang dapat kumakagat sa mga may sala.

Pangalawa, ang iniiwang impresyon ng kaso ng mga namamatay sa hazing any dumudumi sa reputasyon hindi lamang sa mga opisyan, maging sa paaralang maluwang at pabaya sa mga gawaing bumubuo ng fraternities. Isang Mabuti at nararapat na desisyon na sipain agad sa puwesto ang mga nakaupo sa posisyon kung mapapatunayang nabigo itong masugpo ang hazing sa paaralan. Sa aking obserbasyon ay kulang pa na makitang masibak sila sa puwesto, tuluyan na silang patalsikin sa paglilingkod nang sa gayon, hindi na makahawa pa.

Ilang buhay na ba ang winakasan ng hazing?

Tulad ng nakaayon sa isang kasabihan na hindi ibig sabihin na marami ang pumapanig sa isang ideya ay nagiging tama na ito. Maraming bagay na kamalian na nagawa natin sa nakaraan na siyang nagdulot sa atin ng kahihiyan, pagsisisi, takot, at bangungot. Panahon na upang basagin ang machong kaugalian na nagdudulot ng kamatayan.

Hindi katapangan ang ibinubunga ng mga tadyak, suntok, at pamamahiya. Kalokohan na dapat ipagpatuloy ang isang tradisyon kung may karapatang pantao ang nayuyurakan nito. Ang nag-iisang bagay na hinuhubog ng hazing sa karakter ng isang tao ay matutong alipustahin ang iba. Marapat na hasain pa natin ang batas ng mas matalim sa kaninoman ng sa ganyon ay maisadlak sa dapat paglagyan ang dapat managot. Kung hindi mapupuksa ang hazing sa paaralan at sa buong sambayanan, patuloy na ang barbarong aspeto nito ang paniniwalaan bilang huwad na kapangyarihan.