Ang Pagbabago ng Konsepto ng Palakasan sa Larangan ng Isports: Isang Opinyon

Simula noon, tinatawag ko na ang bawat opisyal na laro o pisikal na paglalaban bilang "sports," at hindi ang salin nito sa Tagalog na "palakasan." Sa simula, ang "palakasan" ay tumutukoy sa literal na lakas ng katawan at galing sa kasanayan. Ngunit sa pagdaan ng panahon, ang kahulugan ng "palakasan" sa ating bansa ay lumayo na. Ang dating ideya ng pagkilala sa kapangyarihan ng katawan at husay ay nawala at pinalitan ng paniniwala na ang "palakasan" ay nauugnay lamang sa paboritismo at korapsyon sa lipunan.

Malungkot isipin na sa kasalukuyan, madalas na iniuugnay ang "palakasan" sa mga di-patas na benepisyo at pagsusumikap sa larangan ng isports.

Ang pahayag na "malakas kasi 'yan kay Juan, kaya nanalo kahit kulang ang credentials" ay nagpapakita ng paggamit ng impluwensiya ng mga taong may kapangyarihan upang itaas ang kanilang sarili o mga taong malapit sa kanila. Hindi na ang talento at kasanayan ang batayan ng tagumpay, kundi ang malalim na koneksyon sa mga taong nasa kapangyarihan.

Ang "malakas ako kay kapitan kaya libre ang aking requirements sa barangay" ay isang malinaw na halimbawa ng pagsasamantala sa mga koneksyon at impluwensiya sa isang komunidad. Ipinapakita nito na hindi na kinakailangang sumunod sa tamang proseso o magpakita ng katibayan ng kakayahan upang makuha ang mga benepisyo na nararapat sa kanila. Sa halip, ang kanilang mga koneksyon at ugnayan sa mga taong nasa kapangyarihan ang nagtatakda ng kanilang tagumpay o kabiguan.

Ang mga ganitong kaisipan at praktika sa larangan ng isports ay nagdudulot ng negatibong epekto sa ating lipunan. Ito ay sumisira sa integridad ng mga kompetisyon at nagbibigay-daan sa pagkabahala ng mga taong tunay na nagpupursigi at nagpapakasakit upang umangat sa larangan ng isports. Ang tunay na pagkilala sa husay, sipag, at tiyaga ay hindi dapat maikompromiso ng mga korap na praktika.

Upang maibalik ang dating kahulugan at dignidad ng salitang "palakasan" sa larangan ng isports, kailangan nating maging mapanuri at kritikal sa mga patrong itinatag ng ating lipunan. Dapat nating bigyang-pansin at bigyang-halaga ang mga indibidwal na nagtataguyod ng tunay na kagalingan at pag-unlad ng ating bansa sa pamamagitan ng sports.

Sa pagpapalaganap ng tamang edukasyon, malinis na pamamahala, at patas na pagkakataon, maaari nating baguhin ang kaisipan ng ating lipunan tungkol sa "palakasan" at ibalik ang

pangunahing halaga ng pagkilala sa tunay na husay at kasanayan.

Sa pagkakaroon ng mga patas na kompetisyon at pagtitiwala sa talento ng bawat isa, maaaring umusbong ang isang lipunang may hustisya, integridad, at pag-unlad sa larangan ng isports.

Tanging sa pamamagitan ng pagkakaisa at pagkilos ng bawat isa, magagawa nating baguhin ang kasalukuyang sitwasyon at bumalik sa orihinal na diwa ng "palakasan" sa bansa natin. Ang sports ay dapat maging simbolo ng pagkakaisa, tagumpay, at tunay na galing—hindi ng korapsyon at paboritismo.

Tulad nga ng nangyari kanina sa aming baranggay, ang “default” na pagkatalo ng isang kuponan dahil sa “house rules” na hindi mapagkasunduan ng mga manlalaro at kawani ng ligang pinalalaruan, naisip ko na hindi nga kaya dahil ang sports ay na kumakatawan sa buhay natin kung kaya hindi na tayo umaasa sa hustisyang kayang ibigay ng mga paborito nating laro? Larong kilala ng lahat at halos kabisado na ng marami ang rules and regulations? Kung paanong, baka, sa ganitong paraan din natin gustong makamit ang katarungan sa tunay na buhay. Iyong labag sa batas, umaasa sa malalakas, wala man dahas ngunit hindi pa rin patas.